Maria Konopnicka to bez wątpienia jedna z najważniejszych postaci życia kulturalnego Polski w okresie zaborów. Znana jest przede wszystkim jako poetka, autorka słów Roty i wierszy dla dzieci, a także nowelistka. Była też krytykiem literackim, publicystką i tłumaczką. Jej dorobek literacki i zaangażowanie w działalność patriotyczną zostały docenione jeszcze za jej życia i wciąż wywierają olbrzymi wpływ na kolejne pokolenia Polaków. Książka Konopnicka, jakiej nie znamy ukazuje życie pisarki począwszy od dzieciństwa w atmosferze powagi, żarliwego patriotyzmu i surowych nauk, poprzez pierwsze próby literackie i dziennikarskie, aż po pełną sukcesów karierę pisarską. Autorka oparła swą pracę na znakomicie dobranych bogatych źródłach, w doskonale wyważony sposób łącząc walory literackie i naukowe. Powstały w ten sposób fascynujący portret nie tylko pozwoli czytelnikom lepiej zrozumieć dzieła poetki, ale też przybliży żywego człowieka - odważną kobietę o szerokich horyzontach, która aktywnie współtworzyła świadomość narodową Polaków w okresie, gdy kraju nie było na mapach.

"Puszcza Białowieska umiera. Bezwzględny las - zadbany, czysty, produkujący drewno i użytki uboczne - nienawidzi puszczy, pożera więc miejsce po miejscu dziką i wolną przyrodę. Z każdym zgrzytem piły usuwającej nieprzydatne dla lasu drzewo, z każdym konarem spalonym, by nie zakłócał porządku w lesie, z każdym rzędem równo posadzonych sosenek, z każdym wypielęgnowanym młodnikiem - puszcza słabnie". Saga Puszczy Białowieskiej to fascynująca historia regionu od czasów prehistorycznych po wydarzenia najnowsze. Łowcy mamutów, Jaćwingowie, plemiona prasłowiańskie, sokolnicy, królewskie polowania, powstania narodowe, intensywna gospodarka leśna, batalia o powstrzymanie zakusów eksploatatorów. Ludzie schodzą w tej opowieści na dalszy plan. Tu króluje przyroda - piękna, fascynująca i niestety zagrożona. To nie tylko zapis wspaniałości natury, lecz także piętnowanie ludzkiej głupoty i pazerności, które ten wyjątkowy obszar zamieniają krok po kroku w plantację drzew. To wołanie o opamiętanie, póki jeszcze nie wszystko stracone. Mimo że w minionym tysiącleciu niejeden raz groziło jej unicestwienie, w cudowny nieomal sposób przeżyła do naszych czasów, a wraz z nią tysiące gatunków roślin i zwierząt, z królewskim żubrem na czele. Czy przetrwa również XXI wiek?Są książki, o których mawia się, że należy je przeczytać. O Sadze Puszczy Białowieskiej bez wahania powiem, że wstyd jej nie czytać. To opowieść ważna nie tylko dla miłośników Puszczy, fascynatów przyrody czy działaczy ekologicznych. To także książka, która powinna wejść w skład polskiego kanonu kulturowego, połączenie refleksji humanistycznej w jej najlepszym wydaniu z troską o dziedzictwo przyrodnicze i kulturowe. Jednym słowem lektura absolutnie obowiązkowa. - Remigiusz Okraska *** Simona Kossak (1943-2007) - biolog, leśnik, profesor, popularyzator nauki. Znana z bezkompromisowych poglądów i działań na rzecz ochrony przyrody, zwłaszcza Puszczy Białowieskiej, gdzie w starej leśniczówce Dziedzinka mieszkała ponad 30 lat. Urodziła się w artystycznej rodzinie Kossaków, była prawnuczką Juliusza Kossaka i wnuczką Wojciecha Kossaka. Skończyła studia biologiczne na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 2000 otrzymała tytuł profesora nauk leśnych. Pracowała w Zakładzie Badania Ssaków Polskiej Akademii Nauk w Białowieży oraz w Instytucie Badawczym Leśnictwa w Zakładzie Lasów Naturalnych, gdzie od stycznia 2003 pełniła stanowisko kierownika. Była pomysłodawcą unikatowego na skalę światową urządzenia ostrzegającego dzikie zwierzęta przed przejazdem pociągów. Jej dorobek twórczy obejmuje ogółem kilkaset opracowań naukowych, niepublikowanych dokumentacji naukowych, artykułów popularnonaukowych i filmów przyrodniczych oraz trzy książki: Opowiadania o ziołach i zwierzętach, Wilk - zabójca zwierząt gospodarskich? i Saga Puszczy Białowieskiej. Od 2001 prowadziła codzienne audycje (Dlaczego w trawie piszczy) w Radiu Białystok i innych regionalnych oddziałach Polskiego Radia. Radio Gdańsk za popularyzowanie wiedzy przyrodniczej na antenie radiowej przyznało jej nagrodę "Osobowość Radiowa Roku 2003". W uznaniu zasług na polu nauki i popularyzowania ochrony przyrody w 2000 została uhonorowana Złotym Krzyżem Zasługi.

Pierwszy wywiad rzeka z Andrzejem Jaroszewicz

"Pomyślałam, że taka tułaczka polskich inteligentów to coś, za co warto się wziąć. Moją decyzję o napisaniu książki przeważył pewien znak: ostatnią żyjącą osobą, która pamięta panią Marię Kaczyńską jak miała dwa miesiące, jest pani Lidia Lwow towarzyszka życia mjr Łupaszki. Teza filmu i książki "Dama" jest następująca: wszystko jedno gdzie człowieka rzuci los, jeżeli niesie pewien system wartości to inteligentem zostanie" Maria Dłużewska.

Iga Cembrzyńska w szczerej opowieści o swoim życiu.
Kobieta obdarzona tysiącem twarzy, wieloma talentami i niepowtarzalnym głosem - Iga Cembrzyńska. Adam Hanuszkiewicz powtarzał, że będą z niej ludzie, a Wojciech Has podarował swoją kurtkę i prorokował: będziesz kiedyś wielka.
Widzowie pokochali ją za role w "Stawce większej niż życie", "Hydrozagadce" i "Wrzecionie czasu". To ona wylansowała przeboje: "W siną dal", "Mówiłam żartem" czy "Peruwianka".
Iga Cembrzyńska po latach milczenia opowiada o dzieciństwie w cieniu wojny, życiu w powojennym Radomiu i krętej drodze do aktorstwa. Nieśmiała dziewczyna, która nawet zakląć nie potrafiła, wyrosła na jedną z największych polskich aktorek.
Z ogromną czułością opowiada o związku z Andrzejem Kondratiukiem. Po kilku wspólnie spędzonych godzinach podjęli decyzję, że nigdy się nie rozstaną, i już ponad czterdzieści lat słowa dotrzymują!
Dramatyczne wydarzenia ostatnich lat jeszcze bardziej scementowały ich związek. Ta intymna rozmowa to opowieść o wielkiej życiowej pasji, sukcesach i porażkach. Opowieść o barwnym, pięknym życiu, ale też niełatwym, pełnym zwrotów akcji i dramatów.
Opowieść o kobiecości i spełnionych oraz porzuconych marzeniach. To historia dwóch wielkich i trudnych miłości: do sztuki i do mężczyzny.

Niezwykle interesująca, bogato ilustrowana opowieść o dzieciństwie, młodości (barwne lata legendarnego STS-u) i dorosłym życiu, o miłości i przyjaźniach, a przede wszystkim wspaniałej karierze Krystyny Sienkiewicz - gwiazdy telewizji, filmu, kabaretu, radia i estrady. Fascynującą biografię i prezentację dorobku - licznych ról filmowych (m.in. w "Rzeczpospolitej babskiej", "Lekarstwie na miłość" czy serialu "Rodzina Leśniewskich"), teatralnych i kabaretowych (gwiazda niezapomnianego Kabareciku Olgi Lipińskiej) - dopełniają opinie filmoznawców i teatrologów oraz wspomnienia przyjaciół aktorki. Osobny rozdział poświęcony został jej wieloletniej przyjaźni z Agnieszką Osiecką.Grzegorz Ćwiertniewicz przedstawia też mniej znaną twarz Sienkiewicz - utalentowanej plastycznie (była studentką ASP w Warszawie) i literacko.Rzetelność autora - polonisty i recenzenta teatralnego - jego wnikliwość i fascynacja bohaterką książki zaowocowały świetnym opisem osobowości niepowtarzalnej i uwielbianej przez kilka pokoleń widzów Krystyny Sienkiewicz. Od lat kojarzona z tzw. komedianctwem lirycznym, o swej publiczności powiedziała w jednym z wywiadów: "Oni wiedzą, że ja chcę być ich doktorkiem. Leczyć śmiechem"

Barbara Krafftówna stworzyła jeden z najciekawszych i zapadających w pamięć portretów kobiecych w kinie - Felicję w "Jak być kochaną". Wzorcowa aktorka w dramatach Witkacego. Pierwsza odtwórczyni Gombrowiczowskiej tytułowej "Iwony, księżniczki Burgunda" i wykonawczyni słynnego walca "Embarras". Niezapomniana aktorka legendarnego Kabaretu Starszych Panów, która przeklinała Bohdana Łazukę, szarpała bas i nudziła się w czasie deszczu. W filmowej roli Honoratki swoim gorącem topiła serce nie tylko Gustlika. Prawdziwa mistrzyni teatru, piosenki i kabaretu. Genialna interpretatorka kryminałów Joanny Chmielewskiej, które często nagrywała dla radia, i głos Czerwonego Kapturka ze słynnej bajki słuchanej z winylowych płyt. Głos, którego nie można pomylić z żadnym innym.Nie ma polskiej kultury bez Barbary Krafftówny, która z ciekawością dziecka i zarazem mądrością dorosłej Alicji wędruje przez świat, przyglądając mu się, zadając pytania i zagadki. Właściwie nie ma oczekiwań, więc i nie przeżywa rozczarowań. Po prostu jest Krafftówną w Krainie Czarów!W 2016 roku obchodzi wyłącznie okrągłe jubileusze - będzie świętowała, jak sama mówi, rok dwóch bałwanków, czyli 88. rocznicę urodzin, oraz 70. rocznicę debiutu scenicznego. Aktorka powtarza, że zamierza dożyć co najmniej trzech kaktusów, czyli 111 urodzin, zatem - dopiero się rozkręca! Można więc śmiało uznać te rozmowy za tom I.Z Barbarą Krafftówną rozmawia Remigiusz Grzela - urodzony w Starogardzie Gdańskim dziennikarz, pisarz, dramaturg. Autor zbiorów rozmów "Rozum spokorniał", "Hotel Europa", "Wolne", "Obecność", wywiadów-rzek "Marian Kociniak. Spełniony", "Było, więc minęło. Joanna Penson - dziewczyna z Ravensbrück, kobieta Solidarności, lekarka Wałęsy", "To, co najważniejsze. Irena Jun i Stanisław Brudny", książek reporterskich "Bagaże Franza K. czyli Podróż, której nigdy nie było" i "Wybór Ireny" (o łączniczce ŻOB-u Irenie Gelblum, która stała się włoską poetką Ireną Conti) a także powieści "Bądź moim Bogiem" i "Złodzieje koni". Barbara Krafftówna grała w jego monodramie "Błękitny diabeł" i komedii "Oczy Brigitte Bardot" (z Marianem Kociniakiem).

Robert Janowski pierwszy raz tak otwarcie opowiada o swojej karierze i codziennym życiu, blaskach i cieniach show-biznesu i cenie, jaką przychodzi zapłacić za wielką popularność.Miał zostać kolejnym Zimmermannem i wygrać konkurs chopinowski, jednak porzucił fortepian dla piłki nożnej.Marzył o szkole teatralnej, tymczasem poszedł na weterynarię, bo chciał leczyć zwierzęta muzyką. Jednak nie potrafił żyć z dala od sceny i sztuki.Występował w Oddziale Zamkniętym, a gdy spotkał Jonasza Koftę, trafił na deski teatru i zagrał w pierwszej polskiej rock-operze.Uciekł z eliminacji do musicalu Metro, myśląc, że nie ma szans. A jednak został przyjęty i przez siedem lat grał w tym kultowym przedstawieniu główną rolę, a nawet podbijał z nim Broadway.Dla widzów telewizyjnej Jedynki jest jednak przede wszystkim uwielbianym prowadzącym program "Jaka to melodia?"

Kirstie Clements przez kilkanaście lat zarządzała australijską edycją "VOGUE`A". Współpracowała blisko z Karlem Lagerfeldem, Kylie Minogue, Cate Blanchett, z czołowymi modelkami i wybitnymi fotografami. Trudno znać świat mody lepiej niż ona.

Sławni projektanci, gwiazdy i celebryci. Ekskluzywne sesje zdjęciowe dla "Vogue`a", wystawne bankiety i wielkie pieniądze. Piękno i elegancja. Brzmi jak bajka, ale to tylko jedna strona medalu.
Moda to też biznes bardziej bezwzględny i brutalny niż przypuszczamy, a ofiarami często stają się modelki, które za wszelką cenę próbują osiągnąć "rozmiar zero", i pracownicy modowych magazynów, którzy spełniają dziwne zachcianki fotografów, kreatorów i gwiazd.

W książce Vogue. Za kulisami świata mody Kirstie Clements opowiada swoją własną historię - historię zwykłej dziewczyny, która w wieku 17 lat wyprowadziła się z domu do prestiżowej dzielnicy Sydney, wynajęła mieszkanie i sama się utrzymywała. Zaczęła od biurka recepcjonistki w redakcji "Vogue`a" w 1985 r., by w 1999 zostać redaktor naczelną pisma i przywrócić mu pierwsze miejsce na liście luksusowych magazynów o modzie w Australii.